 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Хтосьці выбраў сабе краму,
а хтосьці – краіну...
#З раньніх вершаў
Непагадзь, погань – тваё!
Не адцурайся! Хто ж возьме?!.
Сенам шапоча на возе
траваў былых быльлё...
Пыл у ліцьвінскай дзяжы...
Пах папялішчаў у травах...
Збаўца – вандалам забава! –
крыж не знайшоў, дзе жыць...
I незагой нажавы
бледна-астылай вясёлкай,
зьбітаю, спаленай зоркай
Дух спарадзіў нежывы.
Выплюнуў чэравам Дух
з нутраў дзіцятка сівое:
«Крэўнаму быць сярод лою,
як у крыві, – за двух!..»
Грымнула і зараўло
неба, разьзеўрыўшы хмары:
«Хай і за трох яно марыць,
толькі б яно дажыло!..»
Храмы пільнуюць імшу...
Хрыплы няўпэўнены ўздышак...
Дзіцем намацаны крыжык –
першы праслоў: «Я скажу!..»
Кіньма ў алёсы вясло –
грэблі вяслом тым па багне! –
багна ж апёкаў ня прагне –
прагне нязьдзейсненых слоў!..
Багна клякоча, бурліць –
багна чакае... учынкаў!..
Ды не чакала дзяўчынку,
прышлую багну спавіць:
катавы рукі зьвязаць
кужальнымі паяскамі,
каб зноўку сталі мы самі
плакаць і праўду казаць...
Каб зноўку сталі сабой –
іншымі ж быць мы ня можам!..
Сорамна і непрыгожа
твар свой хаваць за гульнёй,
ціха шаптаць, асьцярожна:
«Я не з народам, я – свой...»
Потым маўчаць і...
О Божа!..
Шчырасьць мая дапаможа
стаць за сваёю ж сьпіной!..
22.XII.2003.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
